vrijdag 9 mei

Even na half negen zaten we met z'n vijftienen in de bus.

Onderweg naar het Shanghaimuseum wordt nog even de dag die gaat komen doorgenomen.

Moeten we onderdelen omwisselen of gaat het zo goed? Er wordt vanavond regen verwacht, zonde als er dingen (letterlijk) in het water vallen. We besluiten om een extra onderdeel in te voegen, we verwachten dat we daar wel tijd voor hebben.

Voor het museum staan we in de rij. Het duurt even voor we naar binnen mogen. Natuurlijk is ook hier een strenge controle op tassen en andere zaken. De tassen door de scanner, zelf even door de detector en dan sta je zo maar in de centrale hal van het Shanghaimuseum. De onderste verdieping is vierkant, die daar boven rond. Waar hebben we dat meer gezien en wat betekende het ook al weer? Samen weten we het goede antwoord (zie verslag van 6 mei). Het gebouw is prachtig! Na het ronddelen van plattegrondjes en het verhaaltje van Babette wordt iedereen in de gelegenheid gesteld om het museum te bezoeken.

Je kunt hier wel een week vertoeven: 120.000 objecten staan in vitrines die over 3 bouwlagen zijn verdeeld met 15 eeuwen Chinese geschiedenis. Er wordt een verzameltijd afgesproken en iedereen zoekt een plekje in het museum. Bijna niemand heeft in de gaten dat de afgesproken verzameltijd bijna is bereikt. We haasten ons naar de hal en nemen ons voor om hier ooit nog eens terug te komen.

Het is een klein stukje rijden naar de Jaden Boeddhatempel. Deze tempel is in 1882 gebouwd om twee jaden beelden een plekje te kunnen geven. De Jaden Boeddha is een manshoog beeld van jade. Rond de tempel staan diverse bonsai-boompjes en de bouwstijl van de tempel is duidelijk verschillend met die van de tempels in Beijing. Toch wonderlijk dat je in zo'n stad met wolkenkrabbers ook nog een plekje vind voor dit soort bijzondere gebouwen.

Na de tempel naar de lunch. Bij binnenkomst staan vier Chinese dames te keren en te draaien op een podium. Het blijkt een dans te zijn. Waarschijnlijk om de mensen over te halen om binnen te komen. De meesten staan echter in het winkeltje dat bij de ingang is. Na twee dagen lunch op school is dit weer een ouderwetse rijsttafel. We eten er lekker van en gaan daarna naar Tian Zi Fang, een buurt die zich kenmerkt door de vele, hipper dan gewoonlijk, winkeltjes in kleine steegjes. Bijna iedereen vindt wel wat van zijn gading al zijn de prijzen hier niet zo klein. Voorzichtig dus, want alles is leuk. Minder leuk is dat de pas van een leerling door een pinautomaat is opgeslokt. Mevr. Ding informeert bij de bank, dinsdag kunnen we de pas ophalen, niet eerder. Even veert de groep op, dinsdag??? Dat gaat dus niet lukken. Het thuisfront wordt geïnformeerd om actie te ondernemen want we komen zonder deze pas naar huis. Het ergste is dat de leerling nu geen geld heeft. Gelukkig zijn er voldoende die wat willen uitlenen dus dat komt wel goed. We komen langs een etalage waar drie koks zich in het zweet werken met diverse kleuren snoep. Ze draaien lange slierten en maken zo de mooiste snoepjes. Even proeven.... de snoepjes zijn heerlijk!

Sabbelend op wat snoep lopen we naar de bus, we gaan onderweg naar de Yu-bazaar: een plek met veel souvenierwinkels. De leerlingen worden gewaarschuwd hier extra alert te zijn op de prijzen. Je kunt hier vaak tot wel een vijfde van de oorspronkelijke prijs afdingen. Soms nog wel meer. De leerlingen hebben dit spel ondertussen aardig door en lopen trots met hun nieuw verworven bezit verder. Elkaar informerend naar de meest gangbare prijzen en tactieken. In de bazaar bevinden zich de Yu-tuinen. Een prachtig aangelegde tuin met rotspartijen, water, tempels etc.. Opvallend is de muur in dit 2 hectare grote complex: het is een grote draak die zich over de bovenkant van de muur uitstrekt. Een prachtige kop maakt het beeld compleet. Mevr. Ding heeft diverse zakjes vissenvoer gekocht en deelt dit aan de leerlingen. Ergens in het park ligt een lage brug. Hier kun je de honderden karpers uit je handen laten eten. Na het eerste voer krioelt het van de vis. Ze verdringen zich om maar zoveel mogelijk voer naar binnen te slobberen. Aan de overkant verdringen zich Chinese fotografen die dit schouwspel graag vast leggen. Wanneer het voer op is, herstelt de rust zich en lopen we verder door het schitterende park. Er wordt omgeroepen dat iedereen zich zo langzamerhand naar de uitgang moet begeven. Jammer, ook hier kun je uren vertoeven. Het zal echter altijd te kort zijn. We lopen weer de bazaar in op weg naar het restaurant waar we gaan eten.

In het restaurant zit de moeder van mevrouw Ding ons op te wachten. Ze eet met ons mee en ziet zo toch nog even haar dochter. Daarnaast heeft ze ook haar vriendin met man en dochter mee genomen. De nicht van mevr. Ding en man en dochter sluiten zich even later aan. Iedereen maakt kennis met elkaar en er wordt gegeten. Het voelt niet vreemd dat er anderen aan tafel zitten. Eigenlijk wel leuk om zo samen te eten. Na afloop worden er foto's gemaakt en afscheid genomen. Natuurlijk wordt bedankt en gedag-gezegd in het Chinees.

De regen is uit gebleven en lijkt voor morgen op het programma te staan. We zien wel; deze dag zit weer in de tas. Tevreden lopen we het hotel binnen, morgen alweer onze laatste hele dag in Shanghai. Eens kijken waar we nog naar toe moeten......